Familieschilderijen

Mijn broers Boris en Sam vormen de helft van het roemruchte Lamelos-collectief (o.a. bekend van Kaasheld en Poephoofd). Maar zij maken niet alleen mooie strips. Zij maken ook hele fraaie schilderijtjes. Zoals deze van Boris, waarin zijn monster uit Japan, Kayeko, mij en mijn vriendin achtervolgt:

 

 Of deze van Sam, van twee van onze favoriete zeemannen uit strip en tekenfilm:

 En dit konijn heeft Sam ooit eens voor mijn dochter gemaakt:

 

Workshops in oktober

Regelmatig geef ik tekenworkshops. Meestal voor kinderen, maar soms ook voor volwassenen.

Vorige week vrijdag maakte ik met een groep een stripboekje voor iemand die met vervroegd pensioen gaat.

 

Na een korte uitleg van mij...

 

... en enkele voorbeelden hoe je te werk kunt gaan, ging de groep enthousiast aan de slag.

Ook bijzonder was de dinsdagmiddag daarvoor. Toen ben ik met meerdere collega's aanwezig geweest op een informatiemiddag van de V&D. Met personeel van verschillende locaties werd er gebrainstormd over het presenteren van de producten in de winkel. En de tekenaars visualiseerden dan meteen wat er geopperd werd.

 

 

Heel leuk om op deze manieren eens onder de mensen te komen.

Gelezen in oktober 2014

Druk met allerlei workshops. Leuk werk, maar daarom weinig tijd om te posten, maar ook weinig tijd om te lezen.

In oktober was het kinderboekenweek. Vandaar dat ik de prentenboeken Coco of het kleine zwarte jurkje en het laatste deel van Agent en Boef heb gelezen. Ook enkele strips: het laatste album van Jerome K. Jerome Bloks, de laatste bundel van de comic Fables, nog een boek van Paulus de boskabouter, een interessant strip-essay van Tommy A, Why Comics Can't Be Art (hier moet ik nog iets mee) en De bovenbazen, een oud-Bommelverhaal dat in 2012 opnieuw getekend is door meerdere hedendaagse tekenaars. Mooiste boek was waarschijnlijk Ayak + Por, met wel heel fraaie tekeningen van Wilbert van der Steen. Geen romans. Wel nog een biografie over wiskundige, cryptograaf  en computerpionier Alan Turing: The Enigma.

Right...

Snel gemaakt schetsje.

Gelezen in september 2014

Omdat ik nu al weet dat ik vandaag toch niet meer iets uitlees, plaats ik vandaag al mijn tekening met de gelezen (strip)boeken van september.

Met daarop de laatste boeken die ik vorig jaar tijdens de zomervakantie in Parijs gekocht heb: Robur-le-Conquérant van Jules Verne, Genèses Apocalyptiques van Lewis Trondheim & Monsieur Crocodile a beaucoup faim van Joan Sfar. Ja, het kostte mij meer dan een jaar om die souvenirs te lezen. Maar dat geldt volgens mij ook voor Piraten van de Lage Landen. Dit boek had ik in de eerste plaats gekocht voor de prachtige illustraties van Typex bij de Slegte. Misschien heette dat toen al wel Polare, maar in ieder geval bestond de winkel toen nog. Verder heb ik twee autobiografische boeken van Chester Brown gelezen, I Never Liked You en The Playboy. Goede boeken, maar je vraagt je wel af of de auteur niet beter in therapie kan gaan. Ook nog de laatste Philemon gelezen die tekenaar Fred voor zijn dood maakte. Op een geestige manier verbindt hij dit laatste verhaal met één van zijn eerste. Maar het hoogtepunt van de maand was toch De korf van Charles Burns, het tweede deel van een hallucinerende trilogie over een jonge man die last heeft van zijn drugs en zijn (verbroken?) relatie. Het is nog allemaal niet duidelijk, maar het is fascinerend en prachtig getekend.

Platenmeisje

Onlangs zag ik een aankondiging van een platenbeurs met een hele fraaie tekening van Kim Duchateau. Een leuk meisje (type Frans zuchtmeisje) dat plaatjes draaide. Stiekem waren die platen allemaal LP's die voor Kim zelf van invloed zijn.

Dat wilde ik ook wel eens doen. Maar terwijl ik aan het schetsen was, besloot ik het meisje te veranderen in zo'n psychelische dame, zoals die altijd op de CD's van Outkast staan. Daarmee een soort brug slaand van de eerste LP's die mij gevormd hebben naar meer contemporaine muziek.

Vandaar dat de vrouw in kwestie groen met rood haar is.

Mij viel het trouwens op dat de hoezen van mijn drie belangrijkste platen allemaal zwartwitfoto's bevatten, al hebben Mother's Milk van the Red Hot Chili Peppers en Elvis Presley van (jawel) Elvis Presley wel gekleurde letters. Toeval? Hou ik stiekem meer van zwartwitfotografie dan ik voor mezelf wil toegeven?

Eye Like It When U Dance 4 Me

Aanstaand weekend komen er twee nieuwe CDs uit van mijn jeugdheld Prince. & hoewel zijn platen sinds eind jaren '80, begin jaren '90 van de 20e eeuw mij steeds minder doen, heb ik de meeste nog wel gekocht. & ook naar deze twee nieuwe ben ik toch weer benieuwd. Weliswaar staan er op die latere platen altijd een paar oninteressante nummers (meestal met latin-invloeden en gitaarspel à la Santana), maar er staan meestal ook een paar nummers op waar ik toch weer heel blij van word. Zo'n nummer is bijvoorbeeld 'Dance 4 Me', van de plaat MPLSound. Een nummer dat ik de laatste tijd veel gedraaid heb, bijvoorbeeld tijdens het maken van deze tekening.